„Przechodniu, idź i powiedz wszystkim Polakom, bez wyjątku, żeśmy tu wszyscy legli dla nich, dla Ojczyzny, dla Jej praw dla Jej istnienia i dla Jej wolności. Niech kontynuują nasze dzieło” – Napis na pomniku bohaterów poległych za Polskę.
Ojczyzna to dom rodzinny, to matka, ojciec, brat i siostra, sąsiad i znajomy. Ojczyzna to wieś i miasto, to pola, łąki i lasy, ulice i domy, zabytki przyrody i historii, dzieła sztuki, język, historia, kultura i tradycja. Ojczyzna to miejsce urodzenia, wychowania i wzrastania, to miejsce, za którym się tęskni będąc w oddaleniu. Ojczyzna to groby, to małe cmentarze i wielkie nekropolie.
Każdy człowiek ma obowiązki względem swojej Ojczyzny, a tym największym obowiązkiem jest miłość do kraju. Obowiązek to czynność, którą z konieczności powinniśmy wykonywać; ta konieczność wypływa z prawa naturalnego, Bożego i ludzkiego – mówił bł. Michał Sopoćko. Poczucie takiego obowiązku pociągało młodych chłopców do wojska w czasach potrzeby obrony Ojczyzny; szli na ochotnika, choć wiedzieli, że czeka ich trud, a może i śmierć.
Bohater powieści Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy” wymyślił swoje życiowe motto: „Nad wszystko droższe Boga miłowanie, ojczyzny kochanie i o ludzi staranie”. Miał dopiero 16 lat, ale nie wiedział, co to znaczy wiek młodzieńczy, tak wcześnie musiał dorosnąć i stać się odpowiedzialnym. Tak jeszcze przed stu laty myśleli młodzi Polacy. Boleśnie doświadczeni przez wichry historii, nieśli w sobie szczytne idee prawa do państwowego niepodległego bytu Polski i silne poczucie, że Bóg „jest sprawcą wszystkiego we wszystkim”. Byli również świadomi swojej odpowiedzialności za bliźnich.
Polskę, naszą Ojczyznę nazywamy naszą Matką, która nas wykarmiła cieleśnie i duchowo. Wśród Jej dzieci znajduje się tylu wielkich i świętych, którzy są dla nas przykładem, a także opiekunami i pośrednikami u Boga. Tę Ojczyznę winniśmy kochać, gdyż nakazuje nam to prawo Boże, wyryte w naszych sercach. Obowiązki, jakie nakłada na nas władza, wypływają z obowiązku miłości Ojczyzny. Dziś jednak miłość Ojczyzny, patriotyzm nie dla wszystkich zdają się być pierwszym obowiązkiem i najwyższą wartością. Są ludzie, którzy łamią prawa natury, depczą przykazania Boże, drwią z prawa ludzkiego. Są to egoiści, ludzie zepsuci lub pogubieni, którzy pogardzając wszelkim prawem, uznają tylko własny interes. Oszukują państwo i swoich bliźnich, wyłudzają dobra, nie płacą należnych podatków.
Ale przecież jeżeli ojczyzna jest silna, bogata, dobrze zorganizowana i nieustraszenie broniona, to i wszystkim w niej jest dobrze. Ks. Piotr Skarga ojczyznę przyrównuje do okrętu płynącego po morzu, od którego bezpieczeństwa zależy pomyślność wszystkich płynących.
Ludzie mądrzy i święci zawsze odznaczali się wielką miłością Ojczyzny. Nasze pragnienia stają się programem budowy ładu społecznego wtedy, gdy mają na myśli dobro wspólne. Ład prawny i moralny winien opierać się na prawdzie. To walka o sprawiedliwość i miłość społeczną, troska o godność człowieka, rozwijanie cnót obywatelskich, takich jak patriotyzm, zaangażowanie, odpowiedzialność, wzajemna pomoc, pomoc słabszym i współpraca. Tych cnót nam ciągle brakuje. Są siły w Narodzie, które niszczą nasz wspólny dom poprzez swój skrajny egoizm, pozbawiony jakichkolwiek hamulców moralnych. Trwa zaciekła walka o kulturę, czyli wymiar duchowy życia społecznego. Dotyka ona tożsamości rodziny, która jest przecież podstawową komórką społeczną oraz chrześcijaństwa jako naszej siły duchowej. Życie wspólnotowe ulega wręcz destrukcji w świecie i coraz mocniej dotyka Polaków poprzez narzucanie nam wzorców kulturowych i ustanawianych praw.
Polska stanowi jeden z ostatnich bastionów tradycji i wiary w Boga i z tego powodu przede wszystkim stała się miejscem ataku środowisk rewolucji liberalno – lewicowych obcych i własnych. Walka ta pod hasłem ksenofobii, homofonii i islamofobii obraca się tak naprawdę przeciw kulturze chrześcijańskiej, która jest jeszcze mocno osadzona w naszym Narodzie.
Tak więc patriotyzm to także dobre zrozumienie zachodzących przemian w świecie i trendów kulturowych i zaangażowanie na polu ochronienia w naszej Ojczyźnie tego, co cenne i stanowi nieocenioną wartość.
Dziś rośnie u nas młode pokolenie, które jest bardziej patriotyczne niż średnie. Wychowuje się na wzorcach bohaterów narodowych, niezłomnych. Trzeba nam te wzorce na nowo odkrywać przed młodymi, aby kontynuowali ich dzieło. /Z.B/