Moi Drodzy Parafianie!!! Spowiedź święta, zwłaszcza przed uroczystościami Zmartwychwstania Pańskiego i Bożego Narodzenia, jest wciąż dla wielu katolików normą, której sumiennie przestrzegają. Ale są też spowiedzi, odbywane po wielu latach, połączone z szczerym nawróceniem. Ci, którzy zostali dobrze przygotowani w dzieciństwie do I spowiedzi i Komunii Świętej, mają do czego wrócić, nawet jeśli się w życiu zagubili i odeszli od praktyk religijnych. To jest szczególny polski fenomen, którego nie można utracić i trzeba go wciąż ożywiać.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię – to oznacza dowiedzieć się bardzo ważnej prawdy o tym, że Bóg nas kocha mimo naszych grzechów, że gotów je nam nieustanie przebaczać, jeśli staramy się poprawić, podnosić z upadku, opanowywać słabości.
Miłosierdzie Boże jest większe niż najcięższe grzechy moje i całego świata, ale Bóg okazuje miłosierdzie tym, którzy o nie proszą, uznają swoje grzechy, pragną i próbują się poprawić.
Może się jednak zdarzyć, że człowiek zaczyna nazywać zło dobrem, nie uznaje grzechu, albo zuchwale lekceważy Boże prawa, gardzi Bogiem. Powoli zatwardza swe sumienie, wreszcie aż tak odwróci się od Boga, że nie będzie już w stanie usłyszeć we własnym sumieniu głosu Chrystusa, zachęcającego do żalu za grzechy i zerwania ze złem, opuszczenia drogi prowadzącej do potępienia, aby wejść na drogę zbawienia. A przecież Chrystus umarł za wszystkich ludzi i chce zbawić największych grzeszników.
O tym właśnie jest ta publikacja; o nadziei zbawienia, o czymś niezwykle pięknym, czym jest nawrócenie, czyli odrodzenie człowieka, który dzięki wierze i życiu według Ewangelii nabiera nowego piękna duchowego, uroku, który przybliża do ludzi, bo mimo, że w tym nie wie, promieniuje pięknem Bożego dobra i mądrości, a tego każdy człowiek szuka w drugim człowieku.
Sakrament pokuty (spowiedź święta i żal za grzechy), to w Kościele wypróbowana od wieków droga do nawrócenia, do bliskości i komunii świętej z Jezusem, do zjednoczenia z Nim. To jednoczenie powinno nieustannie wzrastać przez modlitwę, i to taką modlitwę (adoracja i kontemplacja), która pozwoli Jezusowi żyć w nas w pełni i rozporządzać naszym życiem duchowym i zewnętrznym.
Zachęcam wszystkich Parafian (młodych i starszych), aby nie tylko przeczytali tę publikację, ale wzięli z niej coś dla siebie. Im więcej weźmiemy, tym bliżsi staniemy się Panu Bogu i przydatniejsi ludziom.
Od Wielkiego Postu podejmujemy temat nawrócenia. Mottem tego czasu są słowa Chrystusa: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1,15). Wszyscy, zarówno w wymiarze narodowym i społecznym, diecezjalnym i parafialnym, rodzinnym oraz indywidualnym, potrzebujemy nawrócenia.
Moi Drodzy! Wobec Boga, który jest samą świętością, wszyscy jesteśmy grzesznikami, wszyscy potrzebujemy nawrócenia. Także Ciebie Chrystus wzywa i zaprasza do nawrócenia, czekając na Twoją spowiedź!
Nawrócenie, szczera spowiedź, otrzymane nowe życie wzbudza w nas najlepsze pokłady naszego człowieczeństwa. Podziękujmy dzisiaj Panu Bogu za dar Sakramentu Pokuty i za odpuszczenie grzechów, które – mocą Ducha Świętego – stało się wielokrotnie naszym udziałem.
Chrystus Miłosierny, z troską szuka owiec zagubionych. Nie każmy na siebie czekać! Wróćmy do niego jak ewangeliczny syn marnotrawny.
ks. Krzysztof Winiarski-proboszcz