Triduum Paschalne to najważniejsze Trzy Dni w kalendarzu liturgicznym Kościoła. Przygotowujemy się do nich podczas Wielkiego Postu poprzez różne formy pokutne, jak: modlitwę, post i jałmużnę. Bierzemy także udział w nabożeństwach pokutnych, to jest w Drodze Krzyżowej i Gorzkich Żalach, a także uczestniczymy w wielkopostnych rekolekcjach. Każdy wierzący wycisza się, oczyszcza duszę, by godnie wziąć udział w Święcie Zmartwychwstania Pańskiego.
Sama nazwa „Triduum” pochodzi z języka łacińskiego i oznacza „trzy dni”. Natomiast drugi człon nazwy „Paschalne” wywodzi się z hebrajskiego słowa „pesach”, co oznacza „przejście”, a w chrześcijaństwie oznacza przejście Jezusa z tego świata do Ojca, przejście człowieka ze stanu grzechu do stanu odkupienia, a także przejście prawdziwe i ostateczne od śmierci do życia, które dokonało się przez ofiarę Chrystusa na krzyżu. Zatem celem i treścią obchodzenia Triduum Paschalnego, na który składa się Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobota, jest celebracja tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Triduum Paschalne rozpoczyna się w Wielki Czwartek wieczorną Mszą Wieczerzy Pańskiej, a kończy się drugimi nieszporami po południu Niedzieli Wielkanocnej.
W Wielki Czwartek przed południem, we wszystkich kościołach katedralnych, biskupi diecezjalni wraz z kapłanami sprawują Mszę Świętą Krzyżma, podczas której są święcone oleje krzyżma. Będą one służyły przez cały rok do udzielania sakramentów: chrztu, namaszczenia chorych i święceń kapłańskich. Podczas Eucharystii duchowni odnawiają również przyrzeczenia kapłańskie. Wieczorem w kościołach sprawowana jest Mszy Wieczerzy Pańskiej, która jest przywołaniem pamięci Ostatniej Wieczerzy, podczas której Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii. Jezus ofiarując Bogu Ojcu Swoje Ciało i Krew, pod postaciami chleba i wina, dawał je Apostołom do spożycia oraz nakazał im, by czynili to na Jego pamiątkę. Wielkoczwartkowa Msza Święta jest upamiętnieniem oraz dziękczynieniem za ustanowienie sakramentu Eucharystii i kapłaństwa przez Chrystusa. Po procesyjnym wejściu do kościoła i obrzędach wstępnych, śpiewa się hymn „Chwała na wysokości Bogu”, czemu towarzyszą organy oraz wszystkie świątynne dzwony i dzwoneczki. Po jego zakończeniu organy i dzwony milkną aż do Wigilii Paschalnej. Ich dźwięk zastąpią drewniane kołatki. Podczas sprawowania liturgii, po homilii ma miejsce obrzęd obmywania i ucałowania nóg dwunastu mężczyznom przez głównego celebransa. Jest to upamiętnienie gestu Chrystusa względem Apostołów i wyraża prawdę o służebnej roli Kościoła. Ostatnim elementem liturgii w Wielki Czwartek jest uroczyste przeniesienie Najświętszego Sakramentu do specjalnie przygotowanej kaplicy – ołtarza adoracji, zwanej Ciemnicą. Tam wierni będą adorować Najświętszy Sakrament, rozważając modlitwę Jezusa w Ogrodzie Oliwnym, Jego pojmanie, uwięzienie. W ten sposób wchodzą w czas męki Chrystusa. Odtąd Tabernakulum pozostaje puste, Wieczna Lampka zgaszona, a ołtarz obnażony ze świec, obrusu i mszału.
Wielki Piątek to dzień powagi, skupienia i ścisłego postu, bowiem to dzień upamiętniania śmierci Chrystusa. Tego dnia nie ma Mszy Świętej, tylko po południu odprawiana jest Liturgia Męki Pańskiej. Kapłani wchodzą do świątyni w ciszy. Przed ołtarzem przez chwilę leżą krzyżem, co jest szczególnym aktem uniżenia i czci wobec Boga oraz wyrazem głębokiej modlitwy. Po modlitwie wstępnej czytane jest w dalszej kolejności proroctwo o cierpiącym Słudze Jahwe, fragment Listu do Hebrajczyków oraz opis Męki Pańskiej. W modlitwie wstawienniczej odmawianej po homilii Kościół wraz z wiernymi poleca Bogu siebie i cały świat, prosi o jedność chrześcijan oraz modli się za niewierzących i za Żydów. Później następuje adoracja Krzyża, który jest zasłonięty fioletowym suknem. Kapłan stopniowo odsłania ramiona Krzyża i trzykrotnie śpiewa: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co wierni odpowiadają: „Pójdźmy z pokłonem”. Krzyż zostaje umieszczony w widocznym i dostępnym dla wiernych miejscu aż do Wigilii Paschalnej, to jest do Wielkiej Soboty. Odtąd każdy będzie mógł adorować Krzyż, przed Nim klęknąć, ucałować go oraz pomodlić się. Po adoracji Krzyża następuje przeniesienie Najświętszego Sakramentu z Ciemnicy a wiernym zostaje udzielona Komunia Święta. Na zakończenie liturgii Wielkiego Piątku odbywa się procesyjne przeniesienie Najświętszego Sakramentu do Grobu Pańskiego. Monstrancja jest przykryta białym, przejrzystym welonem symbolizującym całun, którym Jezus był przykry po złożeniu do grobu. Od tej chwili w kościele trwa adoracja Najświętszego Sakramentu trwająca do Wigilii Paschalnej.
Wielka Sobota to dzień ciszy i oczekiwania. Nie są odprawiane Msze Święte, a wierni odwiedzają Grób Pański i adorują Najświętszy Sakrament oraz święcą pokarm. Liturgia Wielkosobotnia rozpoczyna się późnym wieczorem. Jest to czuwanie na cześć Pana. W niektórych kościołach liturgia Wigilii Paschalnej, która poprzedza Niedzielę Zmartwychwstania Chrystusa, odbywa się w nocy i trwa do świtu. Nabożeństwo Wigilii Paschalnej rozpoczyna się od rozpalenia przed kościołem ogniska, którego ogień jest święcony przez kapłana. Następnie kapłan zapala od tego ognia Paschał – symbol Zmartwychwstałego Chrystusa. Kapłan kreśli na nim krzyż i litery: Alfa i Omega. Oznacz to , że Bóg był na początku i przyjdzie na końcu jako Miłosierny Sędzia. Zapisuje też bieżącą datę, by podkreślić, że historia zbawienia będzie przechodzić przez ten konkretny rok. Następnie wbija w Paschał pięć gwoździ (gron) symbolizujących pięć ran Chrystusa. Następnie Paschał zostaje wniesiony do ciemnego kościoła. Kapłan zatrzymuje się przed głównym ołtarzem, śpiewając: „Światło Chrystusa”, na co wierni odpowiadają: „Bogu niech będą dzięki” i zapalają od Paschału świece przyniesione ze sobą do świątyni. Światło od Paschału przekazywane jest pomiędzy wiernymi, aż rozjaśni się całe wnętrze. Jest to analogia do Chrystusa, którego przyjście rozprasza mroki ludzkiego życia, nadając mu sens. Po obrzędzie światła, następuje obrzęd Liturgii Słowa oraz Liturgii Chrzcielnej. W kolejnych czytaniach, które są przeplatane psalmami, przypominana jest cała historia zbawienia, począwszy od stworzenia świata aż po Zmartwychwstanie Chrystusa. Na koniec rozbrzmiewa hymn „Chwała na wysokości” podczas którego milkną kołatki a rozlega się głos organów, dzwonów i dzwonków. W następnej kolejności celebrans dokonuje poświęcenia wody poprzez trzykrotne zanurzenie w niej Paschału. Woda ta przez cały rok będzie służyła do chrztu. Oprócz tego wszyscy wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne wyrzekając się grzechu, Szatana i wszystkiego, co prowadzi do zła oraz wyznają wiarę w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Uwieńczeniem Wigilii Paschalnej jest Liturgia Eucharystyczna, podczas której oznajmia się uroczyście, że Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył śmierć. Ceremonię kończy uroczysta procesja rezurekcyjna z Najświętszym Sakramentem, która jest radosnym ogłoszeniem Zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do udziału w triumfie Zmartwychwstania. W niektórych kościołach procesja rezurekcyjna następuje nie po Wigilii Paschalnej, a przed pierwszą Mszą poranną. Rozpoczyna się ona rano przy Grobie Pańskim, przy którym kapłan śpiewem oznajmia zmartwychwstanie Chrystusa, a po procesji wokół kościoła, wchodząc do świątyni śpiewa się hymn „Chwała na wysokości”. Podczas Maszy Św. w niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, po rozdaniu Komunii Świętej wierni śpiewają uroczysty hymn „Ciebie Boga wysławiamy”. Od tego dnia w kościele przy ołtarzu stawiany jest Krzyż ozdobiony czerwoną stułą, Paschał oraz figura Chrystusa Zmartwychwstałego. Trwa także Oktawa Wielkiej Nocy, która kończy się w Niedzielę Miłosierdzia Bożego.
